Trzy Gracje
Dzieło autorstwa Jerzego Buczkowskiego zostało odsłonięte w 1989 roku, po wykonaniu modernizacji bulwarów nad Brdą. Odlew z brązu przedstawia trzy kobiety – mityczne Gracje, które według mitologii greckiej były boginiami wdzięku i radości.
„Trzy Gracje” są uznawane za jeden z najbardziej udanych przykładów nowoczesnej rzeźby w Bydgoszczy. Wartość obiektu podkreśla jego położenie na najbardziej reprezentacyjnym odcinku bulwarów nad Brdą. W pobliżu obiektu znajdują się zabytki i symbole Bydgoszczy – pałacyk Lloyda, stare spichrze, nowe spichrze, gmach Poczty Głównej.
Z rzeźbą wiąże się anegdota, która przedstawia się następująco: pomnik został odsłonięty w trudnych czasach, kiedy na półkach sklepowych był tylko ocet. Trzy kobiety wyszły z pobliskich kamienic, żeby wspólnie zastanowić się nad tym, co dzisiaj przygotować rodzinie na obiad. No i w takich smutnych pozach zastygły aż do dziś.
Przechodzący przez rzekę
Rzeźba autorstwa częstochowskiego rzeźbiarza Jerzego Kędziory, została odsłonięta 1 maja 2004 roku, z dniem wejścia Polski do Unii Europejskiej.
Pomysł umieszczenia rzeźby nad Brdą pochodzi od wiceprezydenta Bydgoszczy w latach 2003-2005 Macieja Obremskiego. Rzeźba przedstawia młodego mężczyznę z przepaską na biodrach przechodzącego na linie rozpiętej nad rzeką. W jednej ręce trzyma żerdź, w drugiej – strzałę, a na ramieniu niesie rzymskie sandałki – takie same jakie posiada bydgoska „Łuczniczka”. Poniżej liny znajduje się jaskółka.Figura wykonana jest z kompozytów żywicznych z pyłem mosiężnym. Wysokość figury to 2,2 metry, waga 50 kg. Żerdź ma długość 6m, a lina ponad 100 m. Postać utrzymuje pozycję pionową dzięki temu, że środek masy figury znajduje się pod liną, na której wisi. Twarz "Przechodzącego przez rzekę" ma rysy syna artysty Bartłomieja.
Rzeźbę nawiązuje się powszechnie do bydgoskiego posagu „Łuczniczki”. Młody mężczyzna reprezentuje adoratora pięknej „Łuczniczki”, który przenosi strzałę wypuszczoną przez spiżową piękność na drugi brzeg rzeki.
Postać „Przechodzącego przez rzekę” jest uznawany za jeden z najbardziej udanych przykładów nowoczesnej rzeźby w Bydgoszczy, dobrze wkomponowanej w Bydgoski Węzeł Wodny. Wartość obiektu podkreśla jego położenie przy moście Jerzego Sulimy-Kamińskiego. W pobliżu obiektu znajdują się zabytki i symbole Bydgoszczy – stare spichrze, nowe spichrze, gmach Poczty Głównej.
Pomnik Walki i Męczeństwa Ziemi Bydgoskiej
Pomnik przedstawia grupę osób symbolizujących męczeństwo i walkę[1]. Wywołuje on swym kształtem ekspresję bólu i protestu, a jednocześnie jest wyrazem protestu przeciw tyranii i ludobójstwu. Rzeźba z brązu o wysokości 7,5 metra i wadze ponad 12 ton ustawiona jest na granitowym cokole. Tłem pomnika do 2007 r. był szaniec długości około 26 metrów z 80 dużych brył piaskowca. Są na nim wykute nazwy miejscowości związane z martyrologią mieszkańców w granicach województwa bydgoskiego (1945-1998). W całość wkomponowany został, wykonany z brązu, stały znicz gazowy. Metalowy odlew pomnika wykonano w Gliwickiej Fabryce Urządzeń Technicznych
Kazimierz Wielki
Praca rzeźbiarska z gipsu, będąca wzorem do wykonania odlewu powstała w pracowni autora w Rodowie koło Kwidzyna[3]. Odlew pomnika wykonano natomiast w pracowni Roberta Sobocińskiego w Siemianowie pod Śremem przez poznańską pracownię rzeźby "Art-Product". Cokół monumentu wykonała z czerwonego granitu szwedzkiego firma "Euro-Granit" z Gniewkowa.
Idea wniesienia pomnika Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy zrodziła w czasie obchodów 650. rocznicy lokacji miasta w 1996 roku. W tym samym roku powstał Społeczny Komitet Budowy Pomnika Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy. Pomnik miał być hołdem oddanym królowi, który symbolizuje wielkość i pomyślność Polski, a dla Bydgoszczy zasłużył się poprzez wydanie aktu lokacyjnego 19 kwietnia 1346 r., ulokowanie w mieście starostwa oraz budowę okazałego zamku, który aż do czasu zniszczenia podczas szwedzkiego potopu gościł w swych murach niemal wszystkich polskich królów.
Ławeczka Mariana Rejewskiego
Marian Adam Rejewski (ur. 16 sierpnia 1905 w Bydgoszczy, zm. 13 lutego 1980 w Warszawie) – polski matematyk i kryptolog, który w 1932 roku złamał szyfr Enigmy, najważniejszej maszyny szyfrującej używanej przez hitlerowskie Niemcy. Sukces Rejewskiego i współpracujących z nim kryptologów z Biura Szyfrów, między innymi Henryka Zygalskiego i Jerzego Różyckiego, umożliwił odczytywanie przez Brytyjczyków zaszyfrowanej korespondencji niemieckiej podczas II wojny światowej przyczyniając się do wygrania wojny przez aliantów.
„Wędrowiec” przyglądający się hotelowi „Pod Orłem”
